-Nie,nie poczekam aż oni pójdą.
-No, chodż Kuba już poszedł.
-No, dobra zaraz.
Iwona:
W drodze do kuchni, myślałam co jeśli Łukasz albo Robert zapytają się czemu tak zareagowałam.
W KUCHNI
-O, Iwona dobrze, że już jesteś zrobiłam Ci cherbate.-Dzięki.
-Ej, wszystko będzie w porządku- pocieszył mnie Robert.
-Wiem, wiem.
-Ewa?
-Słucham Cię.
-Czy mogę Amelcie wziąść na spacer?
-Jasne.
Robert:
Gdy z salonu poszedłem do kuchni, i zauważyłem, że niema tam Iwony i Amelki, zapytałem się Ewy gdzie są. Odpowiedziała, że na spacerze. Wybieglem z domu jak oparzony, w koncu zauważyłem ją dość niedaleko.
-Iwona,Iwona!!
Iwona:
Idąc na spacer usłyszałam jak ktoś mnie woła, odwróciłam się i ujrzałam Roberta.
-Dopiero co oglądałeś mecz z Łukaszem.
-No,niby tak ale ja wole prawdziwy mecz, na którym biegam po murawie.
-Acha , rozumiem, a znasz jakieś fajne miejsce, żeby usiąść i porozmawiać???
-Zanam, wiele różnych miejsc.
-No, to przejdziemy się??
-Ok, czyli będe twoim przewodnikiem. hahahah
-Naprawde bardzo śmieszne.
-No, dobra za tym dzrewem skręć w prawo. Tam jest taki fajny park.
-Park, czytasz mi w myślach, chciałam iść do parku i proszę bardzo.
Robert:
Gdy siedzieliśmy w parku bardzo mocno chciałem aby Iwona powiedziała, mi czemu tak zareagowała.
-Iwona?
-Tak.
-Powiesz mi czemu tak zareagowałaś, w salonie?
-Wiedziałam, że zapytasz o to.
Wiesz troche trudno mi o tym mówić,
-Mi, możesz zaufać uwierz mi.
-No.dobra.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
uciełam w najlepszym momencie sorki ale krótki :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz